We gaan met rasse schreden naar de kortste dag toe. Wat mij betreft is die dag zeer welkom want daarna lengen de dagen weer. Hoewel ik het donker van de winter en het vertragen niet zo vervelend vind, mis ik wel het licht van de zon. Je kunt beter koude dagen met sneeuw en een heldere zon hebben, dan de saaie grijsheid die de afgelopen dagen heerst.
Een beetje naar binnen keren vind ik zelfs wel prettig. Dan blader ik een beetje door mijn jaar, welke mooie herinneringen heb ik gemaakt? Welke mooie herinneringen heb ik gemaakt? Waar heb ik me mee bezig gehouden? Wat is goed gegaan, wat heeft nog wat aandacht nodig?
In het afgelopen jaar heb ik meegedaan aan de elfjeschallenge. Het vroeg discipline, elke dag iets maken. Achteraf heel leuk om te doen. Ik ben aan de slag gegaan met het opruimen van mijn huis. Dat bleek een lange wandeling over Memory Lane. Spullen die ik tegen kwam uit de tijd van de Pabo, die ik als zij - instromer gevolgd heb. Ik vond bewijzen van mijn enorme enthousiasme voor het maken van lessen. Heerlijk vond ik dat. En nog steeds vind ik lesgeven leuk, alleen niet binnen de muren van een basisschool. Alle verplichte administratie verstikt mijn creativiteit. Ik heb heel veel weggegooid en dat gaf veel ruimte. Mijn creativiteit moet vrij kunnen stromen en dan gaat het ook goed met mij. Ik kwam geboortekaartjes tegen en overlijdensberichten. Inmiddels bij elkaar opgeruimd. Ik kwam allerlei ideeën en plannen tegen om een gezellig sociaal leven op te bouwen, grote schalen voor gezellige etentjes met mensen...niet gelukt. Het helpt niet mee als je een haperende gezondheid blijkt te hebben.
Je leert jezelf ook steeds beter kennen. Want met al dat opruimen komt er ook iets anders om de hoek kijken namelijk hoe hou ik het opgeruimd. Ik vind het niet eenvoudig om nieuwe gewoonten in te slijpen. Als alleen wonende in een groot huis staan dingen mij niet gauw in de weg. Toch zal ik me moeten disciplineren om te zien of het rommelig is en dan ook actie te ondernemen. Nooit te oud om te leren.
Het einde van dit jaar valt samen met het einde van mijn werkzame leven. Ik ga met pensioen. Begin dit jaar vond het UWV al dat ik niet meer mijn best hoefde te doen om te re-integreren en te solliciteren. Beide kansloze activiteiten, dus fijn dat dat niet meer hoeft. Nu komt daar nog een behoorlijk inkomen bij.
Het nieuwe licht is voor mij dus iets om me op te verheugen. Ik ga vooral door met opruimen en genieten van de ruimte die dat meebrengt. Ruimte die uitnodigt om nieuwe dingen te ontwikkelen en grenzen te verleggen. Zelfs reizen maken gaat tot de mogelijkheden behoren. En daar kijk ik erg naar uit.
Ik wens iedereen fijne feestdagen en de beste wensen voor een licht 2026.
