Onlangs was ik weer voor een jaarlijks lang weekend in Friesland. Ik logeer dan in een Nivonhuis, een zogenaamd zelfzorghotel. Het is goedkoop en gemoedelijk, je loopt kans op gezellige ontmoetingen. Als ik daar ben wil ik ook graag een museum bezoeken zoals het Fries Museum in Leeuwarden of de musea in Groningen of Assen. Heel handig kun je tegenwoordig al thuis op je telefoontje uitzoeken welke tentoonstelling je wilt bezoeken. Het Drents museum heeft Gen F in de aanbieding, alleen al de titel! Ik scrolde meteen door. Jan Mankes was te zien in Belvedere in Oranjewoud. Zowel museum als schilder vond ik een uitnodiging om te bezoeken.
Ik weet niet goed waar mijn allergie ontstaan is tegen de generatie indeling, maar hij is stevig. Ik begrijp niet waarom de indeling is gemaakt, met welk doel. Eerlijk gezegd weet ik ook niet welke generaties er allemaal zijn. Dus voor dit schrijven heb ik dat maar even opgezocht. Dan blijkt dat er eigenschappen toegedicht worden aan de generaties. Hier komen ze: Babyboomers geboren tussen 1941 en 1955, maatschappelijke vernieuwing, Generatie X, geboren tussen 1956 en 1970 ook wel generatie nix genoemd, is plichtsgetrouw maar heeft economische tegenslag gekend. Praktische generatie, geboren tussen 1971 en 1985, kenmerkt zich door daadkracht en praktische instelling. Generatie Y, geboren tussen 1986 en 2000, ook wel Millenials genoemd, grenzeloze generatie. De volgende generatie is Generatie Z, geboren tussen 2001 en 2015, Digital natives. En de Generatie Alpha, die na 2015 is geboren. Van deze generatie moet nog blijken waarin zij zich onderscheiden.
Als je al deze generaties achter elkaar zet, is het net alsof alles achter elkaar gebeurt. Dat is niet zo. In het echte leven, anno 2025, leven al deze generaties naast elkaar. Zij werken samen. Zij zijn collega's. Zij zijn buren. Deze mensen zijn ouders van kinderen van een volgende generatie. En die kinderen hebben grootouders uit vorige generaties.
Tijden veranderen, dat klopt, maar die veranderingen voeren we wel samen door. Generatie Z mag geboren zijn in een gedigitaliseerde omgeving, maar de weg er naar toe is geplaveid door voorgaande generaties. Soms met bloed, zweet en tranen. Als ik nog denk aan Word Perfect waarbij de functies van de f toetsen het liefst uit het hoofd geleerd moesten worden. (Weet u nog printen is shift F7).
Mijn irritatie over de generatie indeling heeft me weerhouden om verder te kijken naar de inhoud van de tentoonstelling. Eenmaal thuisgekomen heb ik dat wel gedaan: Gen F gaat over figuratieve kunst, realisme van de laatste 75 jaar. Van kunstenaars Rijp en Groen. Nog te bezoeken tot half augustus. Ik vermoed dat ik voor die tijd nog wel een keer in het Noorden zal verblijven.
