Op een maandagmorgen besloot ik vroeg naar de duinen te rijden met de vouwfiets achter in de auto. Om acht uur stond ik op een parkeerplaats aan de rand van het duin. De fiets uit elkaar geklapt, rugzak op en rijden maar. Vriendinnen van me zeggen weleens 'dat je dat durft zo alleen'. Maar alleen zie je veel meer en vliegen de vogels minder snel weg. Op een enkel buitje na was het weer goed en begon het genieten voor me. Ik scande met mijn ogen de omgeving en na een poosje op een zijweg van de Oldenborghweg richting het strand zag ik wat vliegen. Mijn fietsje neergezet en daarbij zittend zag ik dat het Roodborsttapuiten waren. Nou, dat vond ik al erg leuk, ik had bij mezelf bedacht dat ik al blij met een Roodborstje zou zijn! Ik besloot een tijdje op die plek te blijven en dat was een heel goede beslissing.
Want wat zag ik nog meer, wauw, even goed kijken en ja hoor een Paapje! Op mijn knieën kon ik iets dichterbij komen en heb de vogel kunnen fotograferen. Zo'n Paapje is op trek naar de Sahel waar ze overwinteren en doen dat vaak samen met Roodborsttapuiten. Zoals veel vogels heeft het Paapje ook bijnamen zoals: Stompstaartje, Koeivoetje, Paepke en Kleine Stag.
Helemaal gelukkig vervolgde ik mijn weg naar nog een paar vogelkijkhutten. Hier en daar nog een praatje gemaakt, want het werd wat drukker met wandelaars en fietsers. Er vlogen wat Putters en Graspiepers, maar het Paapje werd niet geëvenaard.
Van vogels wordt een mens gelukkig!
